Bilim insanları, mikroplastik kirliliğini sulardan uzaklaştırmak amacıyla çok etkili olduğunu gördükleri mini robotlar geliştirdi. Bu robotlar aynı zamanda plastik parçacıkların üzerinde gezinen zararlı bakterileri de hedef alıyor. Mikroplastik olarak adlandırılan çapı 5 milimetreden küçük olan plastik parçacıkları dünyanın dört bir yanındaki su yollarında bulunuyor. Mikroplastik tanımına girenler arasında, daha küçük parçalara ayrılan yüzen plastik atık
Bilim insanları, mikroplastik kirliliğini sulardan uzaklaştırmak amacıyla çok etkili olduğunu gördükleri mini robotlar geliştirdi. Bu robotlar aynı zamanda plastik parçacıkların üzerinde gezinen zararlı bakterileri de hedef alıyor.
Mikroplastik olarak adlandırılan çapı 5 milimetreden küçük olan plastik parçacıkları dünyanın dört bir yanındaki su yollarında bulunuyor.
Mikroplastik tanımına girenler arasında, daha küçük parçalara ayrılan yüzen plastik atık parçaları, plastik mikro boncuklar içeren diş macunu gibi ürünler, yıkanırken lifleri dökülen sentetik giysiler ve araba lastiklerinden kopan ve kanalizasyon kanallarına sızan kauçuk parçaları yer alıyor.
Bilim insanları, bu partiküllerin insanların sindirim sistemine girmesinin hangi sağlık sorunlarına yol açabileceğini araştırıyor. Bu mikroplastikler aynı zamanda zararlı bakterileri mıknatıs gibi çekiyor ve parçacıkların üzerine yapışıyor. Dolayısıyla bunların asla yenilip yutulmaması gerekiyor.
Tam da bu noktada mikrorobotlar devreye giriyor.
Dr. Martin Pumera ve Çek Cumhuriyeti Brno Teknoloji Üniversitesi’ndeki meslektaşları tarafından geliştirilen bu küçük küresel cihazların genişliği sadece 2,8 mikrometre. Her bir mikrorobotun merkezinde genel olarak bilimsel araştırmalarda kullanılan bir manyetik Dynabead bulunuyor. Bu boncukların her birinin yüzeyine, poli adı verilen pozitif yüklü bir polimerin iplikleri tutturuluyor.
Başlangıç aşamasında su tankına eklenen mikrorobotlar, tek tek kalıyor ancak harici bobinler tarafından üretilen dönen bir manyetik alana maruz kaldıklarında, bot grupları kendilerini hizalayarak düze tabakalar oluşturmak üzere birbirine bağlanıyor. Bu tabakalar, dönen manyetik alanın yönünü takip ederek suyun içinde hareket ediyor.
Bilim insanları laboratuvar testlerinde mikrorobotları hem pnömoniye neden olan Pseudomonas aeruginosa bakterisi hem de 1 mikrometre genişliğinde floresan polistiren boncuklar içeren suya koydu. Robotlar suda ilerledikçe, bakteriler ve boncuklar botların yüklü polimer iplikçiklierine çekilde ve hapsoldu.
30 dakika süren bu deneyden sonra, mikrorobotları sudan çıkarmak için bir mıknatıs kullanıldı. Sonrasında da ayrı bir tankta mikropları ve plastikleri botlardan ayırmak için ultrason kullanıldı ve ardından yoğunlaşan bakterileri öldürmek için bir UV ışınlama işlemi gerçekleştirildi.
ACS Nano dergisinde yayımlanan araştırma konusunda bilgi veren Dr. Pumera, teknolojinin gerçek dünyada kullanıma girmesine yaklaşık 5 ila 10 yıl olduğunu söyledi.
Kaynak:
