ABD Sandai Ulusal Laboratuvarları (SNL) araştırmacıları, Arktik deniz tabanının koşullarını incelemek için Alaska’nın kuzey kıyısındaki fiber optik kabloyu kullanıyor. Yenilikçi yaklaşım, iklim değişikliği konusundaki anlayışımızı geliştirmek için hayati önem taşıyor. Kuzey kutbu, hayatta kalabilmek için son derece zorlu koşullara sahip bir bölge olmasına rağmen, küresel iklim değiştikçe gezegenin geri kalan kısmından dört kat daha hızlı
ABD Sandai Ulusal Laboratuvarları (SNL) araştırmacıları, Arktik deniz tabanının koşullarını incelemek için Alaska’nın kuzey kıyısındaki fiber optik kabloyu kullanıyor. Yenilikçi yaklaşım, iklim değişikliği konusundaki anlayışımızı geliştirmek için hayati önem taşıyor.
Kuzey kutbu, hayatta kalabilmek için son derece zorlu koşullara sahip bir bölge olmasına rağmen, küresel iklim değiştikçe gezegenin geri kalan kısmından dört kat daha hızlı bir şekilde ısınıyor.
Bilim insanları Kuzey Kutbu’ndaki buzulların erimesi sonucu bölgedeki faunanın nasıl etkileneceği konusu ile ilgilenmiyor. Buzun altında, yine ısınan ve önceki Buzul Çağı’nın erimesiyle donmuş canlı maddeleri içeren permafrost katmanları var.
Permafrost eridiğinde, binlerce yıldır hareketsiz kalan mikroplar yeniden canlanacak ve karbondioksit, metan gibi gazları yaymaya başlayacak. Bu durum gezegeni daha da ısıtacak.
Bilim insanları esas olarak bu permafrostta tam olarak ne kadar canlı maddenin saklı olduğu ve bunun gelecekte bizi nasıl etkileyeceğini bilmekle ilgileniyor.
SNL araştırmacıları Christian Stanciu ve Jennifer Fredierick, Arktik deniz tabanının sismik yapısını belirlemek için fiber optik kablo kullanan yenilikçi bir yönteme yöneldi.
Araştırma ekibi, kablodaki küçük kusurların ışığın geri dönmesine neden olduğu Oliktok Noktasından kuzeye doğru uzanan, Alaska kıyısı açıklarında gömülü bir fiber optik kabloya lazer ışığı darbeleri gönderdi.
Işığın bir sensör sistemi tarafından iki dalga boyunda yakalandığı dağıtılmış sıcaklık algılama yöntemini kullandılar. İkisi arasındaki fark, araştırmacıların her açıklıktaki kablonun sıcaklığını belirlemesine yardımcı oldu.
Dağıtılmış akustik algılama olarak adlandırılan yaklaşım, ekibin deniz tabanının yapısını yaklaşık üç mil (4,82 km) derinliğe kadar belirlemesine yardımcı oldu.
Ekip bu yaklaşımı kullanarak, deniz tabanındaki permafrostun doğasını yaklaşık dörtte bir mil derinliğe kadar tanımladığını belirtiyor.
Buna ek olarak, araştırmaları sırasında buz sivilcelerine benzer şekilde alışılmadık derecede büyük miktarda buzun var olduğunu tespit ettiler.
Frederick yaptığı basın açıklamasında, ‘’Sıcaklığı sürekli izleyebildiğimiz için artık yıldan yıla ve mevsimden mevsime değişiklikleri tespit edebiliyoruz. Özellikle açıklanamayan sıcak noktalar arıyoruz. Deniz tabanı sızıntılarını görebileceğimizi düşünüyoruz çünkü bunlar daha derin, karbon açısından zengin sıvıların taşıyıcıları ve ısınma ve değişimin göstergesi’’ diyor.
Araştırma bulguları Amerikan Jeofizik Birliği’nin San Francisco’da düzenlenecek sonbahardaki toplantısında sunulacak.
Kaynak:
