24 yaşındayken gıda israfı ile mücadele etmek için kollarını sıvayan Lucie Basch, bu alanda etkin bir uygulama yapma hayaliyle yola çıkarak Nestle’deki parlak kariyerine son verdi. O ana kadar kodlama bilgisi yoktu, pazarlama deneyimi yoktu ve en önemlisi finansal desteği de yoktu. Ancak, yenebilecek yemeklerin çöpe gitmesine karşı duyduğu derin öfkeden kaynaklanan güçlü bir dürtüye
24 yaşındayken gıda israfı ile mücadele etmek için kollarını sıvayan Lucie Basch, bu alanda etkin bir uygulama yapma hayaliyle yola çıkarak Nestle’deki parlak kariyerine son verdi.
O ana kadar kodlama bilgisi yoktu, pazarlama deneyimi yoktu ve en önemlisi finansal desteği de yoktu. Ancak, yenebilecek yemeklerin çöpe gitmesine karşı duyduğu derin öfkeden kaynaklanan güçlü bir dürtüye sahipti.
Dünya genelindeki üretimin yaklaşık yüzde 30’unu oluşturan bu yemeklerin çürüme sonucunda sera gazı emisyonlarının yüzde 10’una katkıda bulunduğunun bilincindeydi.
Gıda israfı, tedarik zincirinin her aşamasında meydana gelen bir gerçeklik. Ancak, Basch’ın tarım veya üretim zinciri konusunda da uzmanlık bilgisi yoktu.
Bütün bu bilinmezlikler içinde bildiği tek şeye odaklandı: alışveriş yaptığı fırınlar, restoranların ve marketlerin gün sonunda satılmayan ve bozulabilecek ürünleri genellikle çöpe attıklarının farkındalığı. Eğer biri o yiyecekleri tasarruflu tüketicilerle buluşturabilirse, söz konusu yiyecekler büyük bir indirimle satılabilirdi.
Sonuç, üçlü bir kazanç olacaktı: İşletmeler ek gelir elde ederken, tüketiciler oldukça uygun fiyatlara yemek alacak ve yenebilecek yiyecekler çöp sahalarına gitmekten kurtulacaktı.
Basch, 2016 yılında sokaklara çıkıp el ilanları ve kayıt formlarıyla işletme sahiplerini, henüz var olmayan bir uygulamayı benimsemeleri için ikna turlarına başladı.
En başlarda talebi küçük tutmanın önemini fark ederek işe koyuldu. İşletmelere, zoom üzerinden bu işin yemekleri çöpe atmak kadar kolay olacağını, ancak yiyecekleri büyük bir çöp torbasına atmak yerine farklı torbalara ayıracaklarını söyledi.
Kısa süre içinde aklında şekillenen düşünceleri gerçeğe dönüştürmek için gerekli kodlama bilgisine sahip, aynı düşünceleri paylaşan bir grup Danimarkalı girişimci ile yolları kesişti.
Too Good to Go adı verilen uygulama, fazla yiyeceklerin satıldığı dünyanın en büyük pazar yeri haline geldi. Halihazırda, 19 ülkede faaliyet gösteriyor ve 100 milyonun üzerinde kayıtlı kullanıcıya sahip.
Pek çok insanın gezegeni iyileştirecek uygulamalar hakkında fikirleri var ancak, çok azı bunları küresel çapta etkin ve karlı işlere dönüştürebiliyor.
Basch’a göre, Too Good to Go’nun başarısı kurucu ekibin etki yaratma odaklı yaklaşımından kaynaklanıyor.
“Tüm planı düşünmedik ve önümüzdeki iki ya da üç yıl için tam bir stratejimiz de yoktu’’ diyen Basch, ‘’Biz sadece şunu düşündük: Her gün, bir önceki günden daha fazla yemek kurtarmalıyız’’ açıklamasını yapıyor.
‘’Sanırım başarımızın sırrı buydu-beklemedik ve sadece işe koyulduk’’ diyerek hayata geçirdikleri çevre, insan ve işletme odaklı girişimin önemini özetliyor.
https://www.nationalgeographic.com/culture/article/lucie-basch-nat-geo-33-2025
