Wood MacKenzie tarafından yapılan yeni bir araştırma, küresel enerji dönüşümündeki beş yıllık gecikmenin, ortalama sıcaklıkların sanayi öncesi seviyelerin 3C üzerine çıkmasına neden olabileceğini ortaya koydu. Enerji araştırma ve danışmanlık şirketi Wood MacKenzie’nin, dünyanın yenilenebilir enerji kaynaklarına geçişte beş yıllık bir gecikme yaşamasının sonuçlarını değerlendiren ‘’Gecikmeli Enerji Geçişi’ başlıklı rapor, enerji geçişindeki gecikmenin küresel ısınmayı 3
Wood MacKenzie tarafından yapılan yeni bir araştırma, küresel enerji dönüşümündeki beş yıllık gecikmenin, ortalama sıcaklıkların sanayi öncesi seviyelerin 3C üzerine çıkmasına neden olabileceğini ortaya koydu.
Enerji araştırma ve danışmanlık şirketi Wood MacKenzie’nin, dünyanın yenilenebilir enerji kaynaklarına geçişte beş yıllık bir gecikme yaşamasının sonuçlarını değerlendiren ‘’Gecikmeli Enerji Geçişi’ başlıklı rapor, enerji geçişindeki gecikmenin küresel ısınmayı 3 derecenin üzerine yükseltebileceğini ortaya koydu.
Analiz, enerji dönüşümünün gecikmesi durumunda, karbonsuzlaşma çabalarına yönelik yıllık ortalama harcamalarda önemli bir düşüş olacağını ve 1,7 trilyon dolara gerileyeceğini öngörüyor. Bu da, Wood MacKenzie’nin Paris Anlaşması hedeflerine ulaşmak için nelerin gerekli olduğunu gösteren net sıfır 2050 senaryosundan yüzde 55 daha düşük. Toplam yatırım açısından, gecikmiş bir geçişin maliyetinin 48 trilyon ABD dolarına kadar çıkabileceği belirtiliyor.
Rapor ayrıca farklı sektörlerin gecikmeli bir geçişten nasıl etkileneceğini de tanımlıyor. Bu senaryoda ise; petrol ve gaz sektöründeki harcamaların yüzde 31’e yükselmesi, enerji sektöründeki yatırımların ise yüzde 60’ta kalması bekleniyor.
Analize göre, metal ve madencilik sektörlerindeki harcamalar en dayanıklı olanı ve tüm senaryolarda toplamın yaklaşık yüzde 6’sı civarında kalıyor. Buna karşılık, genel enerji geçişindeki kilit rollerine rağmen, hidrojen ve karbona yapılan yatırım, yakalama, kullanım ve depolama (CCSU), Wood MacKenzie’nin net sıfır senaryosundaki yüzde 8’e kıyasla yüzde 2’ye düşüyor.
Raporun yazarı Prakash Sharma, ‘’ Küresel nüfusun yarısı 2024 yılında sandık başına giderken, ABD ve Avrupa gibi başlıca emisyon salımı yapan ülkelerdeki siyasi gerçekler ve iklim şüpheleri, seçmenlerin ekonomik güvenlik ve fiyat istikrarı arayışları nedeniyle geçişe verilen desteği azaltabilir’’ dedi.
Sharma, ‘’Aralık 2023’te düzenlenen COP28’deki küresel durum değerlendirmesi, hiçbir büyük ülkenin Paris uyumlu taahhütlerini yerine getirme yolunda olmadığını ve geçişi hızlandırmak için güçlü politika eylemi ve sermaye yatırımının gerekli olduğunu doğruladı. Gerçekten de Avrupa ve Birleşik Krallık, 2030 iklim hedeflerini şimdiden geri çekti ve diğer ülkeler de aynısını yapabilir’’ şeklinde düşüncelerini aktardı.
Analiz, emisyonların 2032’de zirveye ulaşmasının beklenmesi, 2027 yılına kadar 1,5 derecelik bir dünya için kalan karbon bütçesinin potansiyel olarak tükenmesi ve 2050 yılına kadar Paris Anlaşması hedeflerini karşılamaya çalışan ülkeler için önemli zorluklar oluşturması beklendiğinden, hızlandırılmış eyleme duyulan acil ihtiyacın altını çiziyor.
Raporda ayrıca yenilenebilir enerji kaynaklı elektrifikasyona geçişin önündeki engeller de vurgulanıyor. Bunlar arasında, yakın vadede güneş ve rüzgar enerjisi eklenmesini engelleyen iletim darboğazları yer alıyor.
Ayrıca araştırma, yüksek faiz oranları ve tedarik zinciri darboğazlarının, yenilenebilir enerji maliyetlerinin son yıllarda yüzde 10 ila yüzde 20 oranında artmasına katkıda bulunan faktörler olduğunu ortaya koyuyor.
Sonuç olarak, düşük karbonlu hidrojenin maliyet düşüşünün gecikmesi bekleniyor ve talebin 2050’deki baz senaryoya göre yaklaşık yüzde 50 daha düşük olacağı tahmin ediliyor.
Öte yandan Birleşik Krallık, fosil yakıt şirketlerine açık deniz rüzgar enerjisi sahalarının altında petrol ve gaz arama yetkisi vermeye hazırlanıyor.
Kaynak:
